بهاره کیان‌افشار (زاده ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۲) بازیگر سینما و تلویزیون اهل ایران است. وی بازیگری را به‌طور حرفه‌ای از سال ۱۳۸۵ با بازی درمجموعه تلویزیونی کلاه پهلوی در نقش «شادی مستشارنیا» با دوبله فریبا رمضان‌پور آغاز کرد.
بیوگرافی بهاره کیان افشار
تحصیلات و خانواده
بهاره کیان افشار متولد 12 اردیبهشت 1364 در تهران، بازیگر و مجرد است.او فارغ التحصیل لیسانس مهندسی کامپیوتر است با وجود مخالفت خانواده فعالیت اش در بازیگری را شروع کرد، طراحی و تبلیغات شغل اصلی اش است.
وی در این باره می گوید:
از کودکی به بازیگری علاقه داشتم و وقتی کلاس دوم دبستان بودم عضو گروه تئاتر مدرسه مون بودم و از بازی در تئاتر لذت می بردم اما خانواده ام مخالف حضور من در تئاتر بودند و منو همیشه منع میکردند برای همین عطش بازیگری در من بیشتر می شد و دوست داشتم بیشتر به سمت تئاتر پیش برم چون وقتی آدم را از یه چیزی منع کنند مخصوصا در دوران نوجوانی که همه مون خودسر و کله شق هستیم شور و اشتیاقش و عطشش برای رفتن به اون راه بیشتر می شود.
پدر و مادر منم مثل خیلی از خانواده های دیگه دوست داشتند من پزشکی بخونم و پزشک شوم . در دوران دبیرستان دوست داشتم به مدرسه تئاتر و رشته هنر بروم ولی پدر و مادرم شدیدا مخالف بودند و مثل خیلی از پدر و مادرها دوست داشتند فرزندانشان پزشکی بخوانند.در حالی که من هم اصلا علاقه ای به رشته های علوم تجربی نداشتم. بنابراین دیپلم ریاضی فیزیک گرفتم و در دانشگاه هم رشته فنی مهندسی خواندم. راضی کردن خانواده ام کار خیلی سختی بود و با سختی زیاد بالاخره موفق شدم و الان جزو حامیان اصلی من هستند و کارهایم را با علاقه و اشتیاق خاصی دنبال میکنند.
نحوه ی بازیگر شدن بهاره کیان افشار
فعالیت اش را با گروه تئاتر آزیتا حاجیان در ماه های اول سال 83 شروع کرد، با معرفی تینا پاکروان (همکلاسی دوران دبیرستانش) به محمدرضا شریفی نیا باعث شددر سریال کلاه پهلوی بازی کند.
آقای شریفی نیا پرسیدند: بازیگری را دوست داری؟
دو سال قبل از بازی در سریال «کلاه پهلوی»، آقای محمدرضا شریفی نیا مرا در جشنواره فیلم فجر دیدند و از من پرسیدند که آیا دوست دارم بازیگر شوم؟ من جواب دادم خیلی مشتاقم ولی خانواده ام مخالف هستند و اجازه ندارم. بعد پروسه ساخت سریال «کلاه پهلوی» پیش آمد و اتفاقا در این کار یکی از دوستان دوران دبیرستان من که همیشه به کارگردانی علاقه مند بود، در این پروژه جزو عوامل گروه بود؛ بنابراین آقای شریفی نیا باز هم به دوست من گفته بودند:« به بهاره بگو اگر علاقه مند است برای بازی در این سریال بیاید. » خلاصه با جلب موافقت خانواده به جمع بازیگران این سریال ملحق شدم. خوشبختانه آقای دری از همان ابتدا گفتند که برای بازی در نقش شادی مستشارنیا مناسب هستم؛ ضمن اینکه گروه به دنبال بازیگری بودند که هم بسیار باانگیزه و مشتاق باشد و هم چهره ای شناخته شده نداشته باشد تا برای مدت طولانی سر پروژه دیگری نرود.
رابطه بهاره کیان افشار با بهرام رادان و شعر نویسی
بهاره کیان‌افشار ترانه‌سرایی قطعه «تو هستی»، با صدای بهرام رادان، را انجام داده‌است. نماهنگ این قطعه در سال ۱۳۹۲ منتشر شد.همچنین ترانه‌سرایی پنج قطعه از آلبوم «روی دیگر» بهرام رادان را نیز انجام داده‌است.
او در این باره می گوید:
از سنین پایین به‌واسطه علاقه شخصى پدرم همیشه به شعر و ادبیات پارسی علاقه داشته و دارم. گهگاهی هم دستی بر قلم دارم و از چینش کلمات کنار هم لذت می‌برم. ترانه و متن‌های ادبی را بسیار دوست دارم و خودم هم ترانه و متون ادبی می‌نویسم. آقای بهرام رادان، پیش از اینکه بازیگر شوم از دوستان من بودند و پس از ورودم به دنیای بازیگری این دوستی به‌واسطه همکاری پررنگ‌تر شد. ایشان ترانه‌های مرا خواندند و از چهار، پنج تا از این ترانه‌ها در آلبوم‌شان استفاده کردند. خیلی از این همکاری راضی بودم و آلبوم‌شان را هم خیلی دوست دارم.
شغل دوم بهاره کیان افشار
بهاره کیان افشار بازیگری را شغل اول خود نمی داند. او در مصاحبه ای گفته است : در رشته مهندسی کامپیوتر تحصیل کرده ام و به این دلیل که بیشتر دوستان نزدیکم معمار هستند با یکی ، دو نفر از این دوستان شرکت کارهای اجرایی ، ساخت و ساز و طراحی دکوراسیون داخلی داشتیم.
گروه خیلی فعالی بودیم تا اینکه دوستانم فعلا از ایران رفتند. در حال حاضر به غیر از بازیگری شغل دیگری نیز دارم. البته هیچ وقت از وجهه بازیگری ام برای تبلیغ شغل دیگرم استفاده نکرده ام و حتی خیلی ها نمی دانند که کار دیگری انجام می دهم.
جوایز و افتخارات بهاره کیان افشار
- کاندید دریافت تندیس بهترین بازیگر زن درام جشن دنیای تصویر(جشن حافظ) سال 1393 برای بازی در سریال کلاه پهلوری
- کاندید دریافت تندیس بهترین بازیگر زن تلویزیون جشن دنیای تصویر(جشن حافظ) سال 1396 برای بازی در سریال عاشقانه
فیلمهای سینمایی بهاره کیان افشار
- فیلم لونه زنبور (برزو نیک نژاد 1396)
- ماهور (حمید زرگرنژاد ۱۳۹۵)
- فیلم زرد(مصطفی تقی زاده ۱۳۹۵)
- کمدی انسانی (محمدهادی کریمی ۱۳۹۵)
- بارکد (مصطفی کیایی ۱۳۹۴)
- کفشهایم کو؟ (کیومرث پوراحمد ۱۳۹۴)
- ع ش ق (قاسم جعفری ۱۳۹۳)
- طول موج (فرامرز شهبازیان ۱۳۹۳)
- هیچ‌کجا هیچ‌کس (ابراهیم شیبانی ۱۳۹۱)
- گناهکاران (فرامرز قریبیان ۱۳۹۱)
سریالهای بهاره کیان افشار
- سریال گلشیفته بهروز شعیبی 1396 – در نقش سعیده
- نوار زرد (پوریا آذربایجانی 1396)
- گاهی به پشت سر نگاه کن (۱۳۹۴مازیار میری)
- کلاه پهلوی (۱۳۹۱سید ضیاءالدین دری)
- عاشقانه (1395 – منوجهر هادی)
قسمتی از گفتگو با بهاره کیان افشار درباره ی ارتباط زیبایی ظاهری و بازیگری
زیبایی ظاهری برای یک بازیگر چقدرمورد نیاز است؟
دقیق نمی‌دانم اما ظاهر یکی از ابزارهای کار بازیگر است و تا حد زیادى تعیین می‌کند که در چه نقش‌هایى بازی کند. زیبایی، نسبی است و نمی‌تواند به بازیگر کمک کند بهتر بشود.
مثلا یک بازیگر نه‌چندان زیبا هم می‌تواند در شغلش موفق باشد؟
اگر بازی خوب و درستی انجام دهد، صددرصد. زیبایی و زشتی نسبی است. چهره هر بازیگر ابزار کارش برای معرفی یک شخصیت است. هر چهره ویژگی‌هایی دارد. ترکیب کلی چهره، شمایلی است که هر کس به‌عنوان بازیگر می‌تواند در نقش مورد نظر آن را براى بازى و ایفاى یک شخصیت، درست نشان بدهد.
به نظر شما زیبایی چهره باید طبیعی باشد یا می‌توان برای رسیدن به زیبایی بیشتر جراحی زیبایی انجام داد؟
زیبایی باید طبیعی باشد. اصلا زیبایى به هر نسبتى در طبیعت وجود دارد. از نظر من زیباترین ترکیب هر چهره، همان ترکیبی است که خداوند آفریده است.
چند درصد از زیبایی چهره بازیگران زن سینمای ایران طبیعی است؟
دقیقا نمی‌دانم!
شما به عمل‌های زیبایی اعتقاد دارید؟
به‌نظرم به خود هر شخص مربوط است که برای چهره‌اش چه تصمیمی می‌گیرد. من علاقه دارم بازیگران را با چهره طبیعی ببینم اما متاسفانه چون توجه به چهره‌های زیبا بیشتر است، برخی بازیگران برای رسیدن به زیبایی بیشتر، ممکن است سراغ عمل‌های زیبایی بروند. اگر عمل زیبایى برای رفع نقایص و عیب‌های چهره باشد، نه به‌صورتی که خیلی جلب نظر کند، خوب است.
آیا ممکن است شما در آینده در شرایطی قرار بگیرید که جراحی زیبایی انجام بدهید؟
بله، ممکن است ولى امیدوارم تحت چنین شرایطی قرار نگیرم.
با افزایش سن هم تمایلی به این کار پیدا نخواهید کرد؟
گاهی ایرادى در صورت وجود دارد که رفعش می‌تواند به تعادل چهره کمک کند و این یک نیاز است.
در 50 سالگی هم چنین عقیده‌ای خواهید داشت؟
آن موقع از زاویه دید یک خانم 50 ساله به این قضیه نگاه می‌کنم و تصمیم می‌گیرم.
شبیه بودن چهره یک بازیگر با بازیگران دیگر، حسن است یا یک عیب؟
نه حسن است و نه عیب. ممکن است آدم شبیه بازیگر محبوبی باشد و این بد نیست. به هر حال این اتفاقی است که دست خود افراد نیست.
بهاره کیان افشار درباره ی خوش می گوید...
من هم ناامید می‌شوم گریه می‌کنم
همیشه سعی می‌کنم خاطره‌هایی منفی و بدی‌های آدم‌ها را از ذهنم برای همیشه پاک کنند چون معتقد هستم که این چیزها به ذهن و روان خود من آسیب می‌زند. من هرگز کینه شخصیی از کسی را نگه نمی‌دارنم. وقتی می‌دانم این انرژی‌های منفی اول خودم از پا درمی‌آورد اجازه نمی‌دهم زندگی‌ام را تحت‌الشعاع قرار دهد بنابراین سعی می‌کنم خودم را درگیر مسائلی کنم که به من حال بهتری می‌دهد. فکر می‌کنم این طوری آدم قوی‌تری می‌شود. زندگی همه آدم‌ها بالا و پایین دارد بعضی روزها شما احساس بهتری دارید و زندگی را بیشتر دوست دارید و بعضی وقت‌ها هم دلسرد و ناراحت هستید. روزهای ناامیدی برای من هم هست اما اگر آدم کمی خوش‌شانسی کند، ضعف‌های خودش را بشناسد و دلخوشی هایش را بشناسد، می‌تواند با مدیریت ذهن روز‌هایی که حالش بدتر است از انرژی روزای خود وام بگیرد و دوباره روزهای خوب را تجربه کند. من هم بعضی روز ها نامید می‌شوم و گریه می‌کنم اما سعی می‌کنم سختی‌ها را با خودم حمل نکنم و از آنها در کوتاه‌ترین زمان ممکن فرار کنم و فاصله بگیرم.
اهل ماجراجویی هستم
ما خانوادگی -به صورت شاید بیمارگونه- عشق سفر رفتن داریم. (می‌خندد) دو لذت بزرگ زندگی من تئاتر و سفر هستند. سفر به کسب تجربه، ایده و دیدگاه‌های جدید کمک می‌کند.
سفر در عین ماجراجویی، آرامش‌بخش است و حال انسان را بهتر کرده و انرژی دوباره به ما می‌دهد. به‌خاطر لطف پدر و مادرم که خیلی اهل سفر بوده و هستند، ایران را حسابی گشته‌ام و بسیارى جاهای دیگر هم رفته‌ایم. حتی به مناطقی سفر کرده‌ام که شاید به‌خاطر شرایط سختی که وجود دارد، هر کسی علاقه‌مند نباشد به آنجا برود؛ چون تنها نمی‌توان برای لذت بردن به این مناطق رفت و باید اهل کشف کردن و کسب تجارب جدید و ماجراجویی بود و روحیه بالاى تطبیق با شرایط متفاوت را داشت.
عاشق تئاتر هستم
درست است که بازیگری به شکل جدی را با بازی در سریال آغاز کردم اما انگیزه‌ام از بازیگر شدن، حضور روی صحنه تئاتر بوده و هست. همچنان از بازی در تئاتر بیشترین لذت را می‌برم. لحظه‌ای که احساس می‌کنم واقعا عاشق بازیگری هستم همان لحظه‌ای است که روی صحنه تئاتر هستم. حاصل بازی در تلویزیون و سینما را با فاصله زمانى طولانى می‌توانم ببینم و گاهی آنقدر این زمان طولانی می‌شود که خودم یادم می‌رود چه کارها کرده بودم (می‌خندد) و به عنوان مخاطب این کارها را تماشا می‌کنم؛ شاید تماشای کارهایم به عنوان مخاطب هم به نوعی جذاب باشد اما لذت تئاتر و مواجه شدن رودررو با تماشاگر لطف دیگری دارد.